Zalecany jest w diagnostyce nieprawidłowych krwawień z jamy macicy w każdej grupie wiekowej, przy nawrotowych poronieniach (co najmniej po dwóch poronieniach) oraz u pacjentek w cyklach wspomaganego rozrodu celem diagnostyki nawrotowego  braku implantacji ( co najmniej po dwóch transferach dobrej jakości zarodków ) lub i wąskim endometrium.

Celem zabiegu jest pobranie fragmentów błony śluzowej macicy celem diagnostyki zmian w budowie błony śluzowej macicy,  zapalenia błony śluzowej macicy, receptywności immunologicznej. Pobrany materiał fragmentów błony śluzowej macicy może służyć do badania histopatologicznego, bakteriologicznego oraz oceny równowagi immunologicznej warunkującej zagnieżdżenie zarodka. Celem oceny receptywności endometrium wykonuje się oznaczenia immunohistochemiczne takie jak CD 3, CD4, CD 25, CD 56, CD 138. Może również służyć  kontrolowanemu lokalne uszkodzenie błony śluzowej macicy wykorzystywane w wspomaganym rozrodzie.

Jeżeli zabieg  jest wykonywany w celu oceny nieprawidłowych krwawień wykonuje się pomiędzy 6 a 12 dc. Natomiast jeżeli zabieg wykonuje się celem diagnostyki poronień lub braku implantacji celem oznaczenia receptywności endometrium jest wykonywany w fazie 5-7 dni po dokonanej owulacji. Materiałem potrzebnym do badania jest próbka endometrium, którą pobiera się poprzez wprowadzenie cienkiej kaniuli przez pochwę i szyjkę macicy do macicy. Zabieg jest bezbolesny, może jednak powodować dyskomfort. Biopsja endometrium nie wiąże się z ryzykiem, jedynym możliwym powikłaniem jest lekkie krwawienie  po zabiegu. Nie istnieje obecnie mniej inwazyjna metoda pobrania wystarczającej ilości endometrium. W przypadku diagnozowania zmian w jamie macicy pobrane fragmenty błony śluzowej do przesyłane są do badania histopatologicznego, bakteriologicznego lub / i oznaczeń immunohistochemicznych.