Ryzyko poronienia samoistnego spada po 11 tygodniu ciąży do 2 %.
Dla kobiety, która przebyła jedno poronienie, ryzyko kolejnego wynosi do 30%, gdy przebyła już dwa kolejne poronienia ciąży, prawdopodobieństwo wystąpienia trzeciego znacznie wzrasta i wynosi 33%, a każdego następnego do 46%. Wynika z tego konieczność rozpoczęcia postępowania diagnostyczno – leczniczego już po drugim, a na pewno już po trzecim poronieniu.
Nie, jednym z objawów wczesnej ciąży mogą być plamienia i okazjonalne krwawienia. Objaw ten występuje u aż jednej trzeciej prawidłowo rozwijających się ciąż. Jeżeli krwawienie nie przekracza obfitości krwawienia miesiączkowego, nie jest połączone ze skurczami macicy/bólami podbrzusza, ryzyko poronienia ciąży jest nieznaczne i większość z tych ciężarnych urodzi zdrowe dziecko. Natomiast krwawienie w ciąży może stanowić ryzyko poronienia i ciężarna w każdym przypadku krwawienia powinna skonsultować się z lekarzem.
Najczęstszą przyczyną poronień spontanicznych pierwszej ciąży są losowe wady genetyczne zarodka. Czynnik genetyczny stanowi 60% poronień. Na drugim miejscu wśród przyczyn poronień spontanicznych jest czynnik nieznany, natomiast do rzadszych przyczyn należą: zaburzenia hormonalne, wrodzone i nabyte trombofilie, czynnik męski, infekcje, styl życia (papierosy, leki, nieprawidłowe odżywianie – niedożywienie, otyłość), nieprawidłowe zagnieżdżenie jaja płodowego, wiek ciężarnej, wady macicy.
Definicja poronień nawykowych oznacza wg ACOG:
Wg PTG poronienia nawracające są definiowane jako strata trzech lub więcej następujących po sobie ciąż.
Częstość występowania RPL oceniana jest na 5% kobiet w wieku rozrodczym i około 1% par. Poronienia nawracające stanowią także 5% wszystkich poronień samoistnych i przyczynę utraty 0,4 – 0,8% wszystkich ciąż. Dla kobiety, która przebyła już dwa kolejne poronienia ciąży, prawdopodobieństwo wystąpienia trzeciego znacznie wzrasta i wynosi 17 – 35%, a każdego następnego 25 – 46%. Wynika z tego konieczność rozpoczęcia postępowania diagnostyczno – leczniczego już po drugim, a na pewno już po trzecim kolejnym poronieniu.
Przyczyny nawracających poronień wg częstości ich występowania:
Możliwość leczenia poronień nawracających jest zależne od tego czy udało się ustalić przyczynę poronienia. Jeżeli ustalimy ze u podłoża poronień lezą choroby endokrynologiczne (cukrzyca, choroby tarczycy, choroby nadnerczy itp), zaburzenia hormonalne (PCO, POI) lub wrodzone i nabyte trombofilie czy choroby reumatologiczne (toczeń układowy, zesp Sjogrena, zesp APL), zaburzenia immunologiczne prowadzące do zaburzeń receptywności endometrium należy wdrożyć stosowną terapię farmakologiczna lub/i adekwatny protokół monitorowania ciąży. W przypadku poronień związanych z nieprawidłowym zagnieżdżeniem zarodka, związanym z wadami wrodzonymi lub nabytymi macicy, odpowiednie leczenie zabiegowe tj usuniecie zrostów, polipów, mięśniaków, przegrody może być skuteczne. W przypadku rozpoznania zaburzeń genetycznych u partnera/partnerów wskazane może być zapłodnienie pozaustrojowe wraz w zastosowaniem diagnostyki preimplantacyjnej (PGS) a przy czynniku męskim zapłodnienie pozaustrojowe. W przypadku rozpoznania czynników infekcyjnych terapia celowania może przynieść efekty.