Diagnostyka niepłodności partnerskiej obejmuje szczegółowe zebranie wywiadu u pary i badanie fizykalne. U partnerki przeprowadza się monitorowanie cyklu, w tym monitorowanie cyklu za pomocą regularnych badań ultrasonograficznych, zaleca się wykonanie badań hormonalnych oceniających funkcjonowanie osi podwzgórze – przysadka – jajnik, funkcję i przysadki oraz ocenia się drożność jajowodów. U partnera należy ocenić parametry nasienia i ewentualnie zlecić badania dodatkowe nasienia, badania hormonalne oceniających funkcjonowanie osi podwzgórze – przysadka – jądro. U obojga partnerów należy wykluczyć infekcje, a w uzasadnionych przypadkach rozszerzyć diagnostykę o badania immunologiczne i genetyczne.